Sevdalanmak, sadece kadın erkek için hissedilen bir duygu değil elbette.
Aşk, dünyadaki en kutsal duygu ve çok acıtan bir de. Acısında bile kıymet barındıran bir duygu ayrıca aşk.
Yüreğinde bu hisle yaşayan herkese selam olsun, zira insanlıktan hala daha ümidimizi kesmediğimize işaret diye düşünüyorum. Bunu hangi koşulda olursa hissedebilen yürekler çoğalır umarım.
Zaman zaman acı çektirse de aşk, nefret etmekten, kim beslemekten çok daha iyidir ve ayrıca şahane bir şeydir.
Bir kadın olduğunuzda yüreğiniz bir başka bakıyor hayata, anaç yanınız kutsuyor yüreğine değen her şeyi, her sevgiyi. Yaşadığınız toprak da coğrafyada elbette nasibini alıyor bundan. Benim öksüz, kimsesiz kalmış memleketim, direniyor her haliyle gelen, her güne, inatla. Umut sarılabildiğimiz sığınabildiğimiz tek limanımız zira.
Dokusunda yalnızlık ve ümitsizlik dolansa da bu kendinden vazgeçtiği anlamına gelmez. Birlikte yeşerecek yürek sevdaları, inanın buna.
Biz hepimiz bir olursak, tutarsak yüreğinde bu kara bahtlı şehri, yüzünü de güldürürüz, buna bütün kalbimle inanıyorum.
Eleştirilmekten korkmadan, eksiğimiz ne ise birlikte el ele sahip çıkalım ne olursunuz. Bu uğurda emek veren sivil toplum kuruluşları ve yüreğini taşın altına koyan onlarcası var biliyorum.
Onlarında yüreklerinde bu coğrafyaya karşı sevda var. Onlarında gelecekten kaygıları var, birilerimiz emek verirken bir diğerimiz köstek olmasın, bunu umuyorum bu coğrafyanın evlatlarından.
Bu topraklarda yerin altında ve üstünde birçoğumuzun alın teri var.
Kuşaklar boyunca canıyla bedel ödeyenlerimiz o kadar çok ki bunu göz ardı etmeden, birbirimizi ayrıştırmadan, o kutsal duyguyla sarılalım topraklarımıza.
Çünkü başka çaremiz yok.
Benim sevdam sana ey Zonguldak…
ZONGULDAK
İçimden gelmiyor ki gülümsemek
Neresinden tutarsan elinde kalan bir şehir
Kime değse yüreğin hepsinin mi içi zehir?
Oturdum öylesine suyun kenarında bir taşın üstüne
Baktın durdun sisler içinden geleceğimize
Soğuktu hava en az taş kadar
En az umutsuzluğum kadar
Dumanlıydı dağlar dumanlıydı başım kadar
Üzerime geçirdiğim ahretlik paltom ısıtmıyordu ki beni
Çıkartıp bir güzel örteyim üstünü
Ey koca şehir ey düşlerim düşüncelerim
Sen koca bir resim olsaydın keşke
Ben oynasaydın üstünde boyalı kalemlerimle
Biliyorum bıktın karalardan
Bıktın içine sığmayan acılardan alın yazından
Tutunacak hiç kimse yok avutmasınlar seni
Bir başına öğreniyorsun cenneti ve cehennemi…