Yerin altındaki 300 milyon yaşındaki kömürü, SON İKİ YÜZ YILDA marka yapan emektir. Marka, emeğin yaşandığı mekanlarla simgeleşir. O simgelerin yeri hiçbir şeyle doldurulamaz. Tıpkı “Fevkani Köprü” gibi.
Kömüre ve kömüre ömür veren EMEĞE, o emeğin kültürüne verilecek en büyük zarar, o simge mekanları yok etmek ve yıkmaktır.
O mekanlarda yaşanan anıları alın hayattan, ne kalır ki geriye..
Bu köprü, KÖMÜRÜ çıkarıp taşımak için MADENCİ KASABASINI kuranların siyaset üstü projesidir.
Akıllı insanlar, yaratıcı ve her yönü ile düşünerek, özgün eser ve proje geliştirir ve bunu uygulamaya koyar. Akılsızlar ise düşünmeden keser, yıkar.
Yıllar geçince yapılan hata anlaşılsa da iş - işten geçmiştir artık. Tıpkı delice ağaçlarının yok edilmesi konusunda Ülkeyi yönetenlerin yaptığımız tarihi hata gibi.
Anadol’unun “Delice ağaçları” sökülmüş ve satılmış, olmamış delice ağaçlarından odun kömürü yapılmış ve satılmış.
Delice ağacı aşılanarak yetiştirilen zeytin ağaçlarının gövdesinin köküne doğru, toprağa bitişik kısmında yumru oluşturduğunu, bunun da ağacın yüzyıllarca yaşamasına ve hastalıklara dayanıklı olmasını sağladığını anlaşıldığında iş işten geçmiş.
Belki ibret olur diye yukarıda söz ettiğim DELİCE AGACININ, KÖMÜR öyküsünü anlatmak isterim size…
İspanya Hükümeti, Türkiye’den çok yüksek miktarda odun kömürü satın almak istiyor.
O güne kadar İspanya’ya yapılan ihracat kalemleri arasında yer almayan bu talebin bir de özel şartı var.
Kömürler İskenderun’dan Saroz Körfezi’ne kadar Akdeniz ve Ege sahillerinde doğada kendiliğinden yetişen delice ağacından elde edilmesi isteniyordu.
İstek dönemin Hükümeti tarafından yüksek getirisinden sevinçle karşılanıyor, ülkemizde bol miktarda bulunan delice kömürü ihraç edilmeye başlanıyordu.
Görgü tanıklarının anlattıklarına göre, limanların üzeri gemi yüklemeleri sebebiyle kara bir bulut ile kaplanıyor göz gözü görmüyordu.
O yıllarda Ankara’da görev yapan ABD Ticaret Ateşesi, dönemin Dışişleri Bakanı’na ihraç edilen kömürün İspanya tarafından nasıl değerlendirildiği ya da nerelerde kullanıldığını araştırıp araştırmadıklarını soruyor.
Aldığı cevap,getirisinin önemli olduğu nerede kullanıldığının Türkiyeyi ilgilendirmediği şeklinde oluyor. Bunun üzerine ataşe konuyu kendisi araştırıyor ve otoyollarda dolgu malzemesi olarak kullanıldığı bilgisine ulaşıyor. Bununla yetinmeyip ABD’de tanıdığı mühendislerden bilgi alıyor ve otoyolda kömür dolgunun bir yararı olmadığını öğreniyor.
Öğrendiklerini Bakan’a iletiyor, Türkiye'nin rahatsız olmadığını, gelirden dolayı memnun olduklarını söylüyor, konu kapanıyor.
Delice ağacının zeytin aşılamak için en uygun ağaç olduğunu bilenler Türkiye’ye oyun oynamışlardı.
Sonuç olarak İspanya dünyanın en büyük zeytinyağı ihracatçısıdır ve ne tesadüf ki aynı yıllarda Türkiye margarinle tanışmıştır ...
Kıssadan Hisse
DELİCE AĞACINDAN KÖMÜR YAPMAK ZEYTİNİ;
KÜLTÜRÜ YOK ETMEK DE KÖMÜRÜ KURUTUR. Ekrem Murat Zaman