Bu sene 2’nci sınıf öğrencisi olan Dinç, “Arkadaşlarım ‘Çok çabacı, mücadelecisin, tekrar dene’ dediler. 3 aylık çalışma sürecinde girdiğim sınavda Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümünü kazandım. Okula kendim, bastonumla geliyorum, zorlandığım yerde de yolda arkadaşlardan yardım istiyorum” dedi.
DİYARBAKIR’da, doğuştan görme bozukluğu olan ve 8 yaşında görme yetisini kaybeden 3 çocuk annesi Azize Dinç (50), çevresindekilerin de yardımıyla hayali olan Dicle Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü’ne kazandı. Bu sene 2’nci sınıf öğrencisi olan Dinç, “Arkadaşlarım ‘Çok çabacı, mücadelecisin, tekrar dene’ dediler. 3 aylık çalışma sürecinde girdiğim sınavda Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümünü kazandım. Okula kendim, bastonumla geliyorum, zorlandığım yerde de yolda arkadaşlardan yardım istiyorum” dedi.
Doğuştan görme bozukluğu olan Azize Dinç, 8 yaşında görme yetisini kaybetti. 14 yaşında ilkokula başlayan Dinç, eğitimini tamamladıktan sonra Engelli Kamu Personeli Seçme Sınavı’na (EKPSS) girip, memur oldu. Azize Dinç, daha sonra çevresindekilerin de yardımıyla hayali olan üniversiteyi kazanarak, Dicle Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü’ne kayıt yaptırdı. Bu sene 2’nci sınıfa geçen 3 çocuk annesi Dinç, ara verdiği eğitim hayatına devam ettiğini ifade ederek, “Okul eğitimime geç kaldım, bunun farkındayım. Eğitim hayatıma 14 yaşında başladım. İlkokulu Diyarbakır’da 3’üncü sınıfa kadar okudum, sınıf kapanınca Ankara’ya gittim. İlköğretimi orada tamamladım. Daha sonra rehabilitasyon dersi aldım, liseye başladım. Babamın rahatsızlığından dolayı il dışı olduğum için üzülüyordu.
Daha doğrusu eğitim hayatım, babam çok duygusal baktığından dolayı gecikti. Ben de bir anneyim, bazen çocuklarımıza duygusal yönden bakıyoruz. Bu da yanlış, gelecekleri için bazen mantığımızı kullanmalıyız. Ne kadar çocuğumuzu seversek, ne kadar onunla beraber yaşamak istersek, uzaklaşmak istemesek de bazen eğitim hayatı uzaklaştırıyor. Daha sonra liseyi açıktan okuyup bitirdim. İlk iş hayatıma Tarım İl Müdürlüğü’nde başladım. Mevsimlik işçiydim. İşten ayrıldıktan sonra sivil toplum kuruluşlarına katıldım. ‘Engellilere yararlı bir şeyler yapabilir miyiz’ veya ‘Bize ne gibi bir yararı olur’ diyerek sivil toplum örgütlerinde yöneticilik yaptım, beraber çalışmalar sürdürdük” dedi.
