Çocukların yemek yememesi genellikle anneleri en çok sıkıntıya düşüren konulardandır. Yemek yememe durumu/ iştahsızlık; fizyolojik, organik, psikolojik veya davranışsal sorunlardan kaynaklanabilir. Fizyolojik veya organik bir sorun yoksa, çocuğun yemek yememe davranışının altında yatan sebepleri anlamaya çalışmak sorunu çözebilmenin ilk adımıdır.
Bazen biraz sabırlı olmak ve geri çekilmek gerekebilir...
Yirmili yaşlarımın başına kadar, hep yemek problemi olan biriydim. Hakikaten, insanı yoracak bir beslenme tarzım vardı. Bir yemeğin içinde, soğan, sarımsak veya maydanoz olması bana göre o yemeğin yenmemesi için yeterli sebeplerdi.
Ailemden uzakta olduğum dönemde beslenme tarzım tamamen değişti, salataya bile sarımsak rendelediğim oluyor artık, kokusuna tahammül edemediğim besinleri şimdi büyük bir iştahla tüketiyorum, değişen beslenme tarzıma annem hala çok şaşırıyor ve zamanında onu çok zorladığım için de zaman zaman şakayla karışık sitem eder ‘’ benimle derdin neydi’’ diye…
Aslında olay çok basitti… ailemden uzakta yaşadığım dönemde bana kimse yemek için müdahale etmiyordu artık… hatta yemek yemem ya da yememem kimse için çok büyük bir dert değildi. Kimse benim yemek yememi konuşmuyordu kimse‘’mantarın tadına bak, bir ye lütfen diye ısrar etmiyordu’’ ama arkadaşlarım iştahla mantar yemeye devam ediyordu...
Bazı durumlarda yememesi daha iyi…
Şimdi yine anneler soruyor, ‘’çocuğum okulda yemeğini yiyor, peki ya benimle derdi ne?’’
Çok zorluyor olabilir misiniz?
Yemek yeme olayını sürekli gündemde tutmak, çocuk için ilgi çekmenin bir yolu. Genellikle, yemek yememe olayını gözünüzde büyütmediğinizde, sizin için çok da önemli olmadığını gördüğünde çocuğunuzda yemek olayını ilgi çekmek için kullanmayı bırakacaktır.
Çocuğum yemek yemiyor diye anneler öfke krizleri, ağlama krizleri yaşayabiliyor. Bazen çocuğa bilgisayar, televizyon karşısına oturtularak, bir nevi uyuşturularak ne yediğini ne yaptığını anlamadan ağzına sokuluyor kaşık kaşık yemekler.
Çok duydum, çok dinledim ‘’ben zorlamasam yemeyecek, siz çocuğumu bilmiyorsunuz…’’
Biliyorum, biraz sakin olmalısın sevgili anne;
Elinizde tabakla, oda oda geziyorsanız… Ödüller sunuyorsanız… Televizyon bilgisayar karşısında yedirdiğiniz iki kaşığı zafer olarak görüyorsanız, ağzını, burnunu sıkarak ağzına kaşık sokmaya çalışıyorsanız, yemek yememe sorununuz muhtemelen devam edecektir.
Öncelikle bir sakin olmak lazım…
Yemek yeme konusu üzerine sayfalarca yazabilir, saatlerce konuşabilirim fakat en önemli gerçek şu ‘’çocuğa, bedenine saygı duymak’’. Çocuğumuzun bir birey olduğunu kabul ediyoruz, saygı duymaktan bahsediyoruz ama zorla ağzına yemek sokmaya çalışıyoruz. Ben burada empati duygusunun devreye girmesini bekliyorum. Hiç birimiz böyle bir eylemden hoşlanmayız. Çocuğumuz kaşık, çatal tutmaya başladığı andan itibaren anne-baba olarak kendimizi geri çekmeliyiz. Mümkün oldukça, aile olarak yemek masasında bir arada olmalı ve çocuğumuza bu konuda örnek olmalıyız. Öncelikle kendi tutumlarımıza dikkat etmeliyiz, çocuğumuzu fizyolojik olarak beslemeye odaklanıp, diğer alanlara gözümüzü kapatmamalıyız.
Ve en önemlisi ‘’Bırakın bazen yemesin, karnının aç olması, ruhunda büyük yaralar açmaktan daha iyidir.’’
Sevgi ve Saygılarımla;
Sultan UNCU
sltnuncu @outlook.com