Elbette hepimizi biriciğiz ve hepimizin mizacı farklı. Bir duruma karakter dersek artık onun arkasına sığınmış oluruz ve kendimizi edilgen bir duruma sürükleriz. Hayatımızın seçimleri bizim elimizdedir ve hayatımızın sorumluluğunu almak nihai amaçlarımızdan biri olmalıdır. İnatçı ,öfkeli, duygusal veya kararsız olmak doğuştan getirdiğimiz genetik özellikler değildir. Bunlar bir davranıştır. Ya ailemiz ve çevremiz tarafından öğrendiğimiz davranışlar yada onların tutumlarına karşı geliştirdiğimiz mekanizmalardır. Hepimiz doğduğumuzda hem kararsız hem inatçı, hem sevinçli hem öfkeli, hem kararlı hem kararsız doğarız. Aşkında bütün zıtlıklar bünyemizde vardır. Biz bunları istek ve ihtiyaçlarımız doğrultusunda seçimli bir şekilde yaşıyorsak psikolojik sağlıklılığımız gelişmiş demektir. Fakat herhangi birini sürekli ve yoğun bir şekilde yaşıyorsak buna karakter özelliği demek değişimimizi engeller.
Kararsızlığı ‘Yapacağım seçimlerin sonuçları ile ne yapacağımı bilmiyorum’ olarak adlandırılabiliriz. Hepimiz bazen kararsız olabilir. Kararsızlık bize bir konuyu etraflıca ölçüp tartmamıza yardımcı olur. Çoğu kişi kararsız olma hakkını kendine tanımaz.Sürekli olarak net olmak ister. Bu şekilde güçlü ve kendinden emin olduğunu düşünür. Kişi seçimlerinde en iyi, en doğru, en güzeli, en başarılıyı bulmaya çalışırsa olumsuz ihtimalleri ortadan kaldırır. Paradoks burada başlar. Kişi bazı eylemlerinde kaygılı hale getirebilir. ‘Ya hata yaparsam ve hiçbir şey istediğim gibi gitmezse’ gibi düşüncelere itebilir. Çok kararlı olayım derken kendini kararsızlığın içinde bulur.
Psikolojik Danışman Ekrem
Haber Merkezi
