Onlarca ölen,yüzlerce yaralı,ağır maddi hasar o ülke insanının acısı olduğu kadar tüm insanlığın da acısıdır.Felaket geliyorum demez;ne zaman,nasıl geleceği bilinmez;bugün onaysa, yarın sana.
Bedel değildir acı;ihmalkarlığın,yetersizliğin,umursamazlığındır en çok;bazen de kadere bağlanır sebepleri kader değilken.Sonrasında alınacak dersler vardır anlayana,ibret alana,sorumlularına.
Kendi gözümüzdeki çöpü görmeden başkasının acılarına oh çekmek kime fayda sağlar ki sana sağlasın.Hiç mi yanmadı için,hiç mi pişmanlık yaşamadın,hiç mi yanlış yapmadın be vicdansız, şimdi çıkmış hak ettiniz anlamında elin titremeden döktürüyorsun.Öyle yorumların varki insan insanlığından utanıyor;bir köpek bir kediyi ağzına almış ateşten kurtarma derdindeyken sen,yangına benzin dökelim diyorsun.Akan gözyaşlarını timsah gözyaşlarına benzetiyorsun.Bir kıyaslama içinde debelenirken çocuk kalplerine kin akıtıyorsun.Onlar ki ırk,din bilmezler,insan ayrımı yapmazlar,bildikleri sevgidir.Nefreti senin gibi büyüklerden öğrenirler.
Hz.Muhammet,(S.AV.)bir cenaze geçerken ayağa kalktı,''Ya resulallah,yahudi cenazesidir'' dediler.Peygamberimiz ''insandır''diye cevapladı.Komşusu açken tok yatan bizden değildir,diyen bir dinin mensubu olmakla övünen sen, nasıl olur da komşundaki felakete gülebilirsin.Komşu komşunun külüne muhtaçtır ata sözüyle büyüyen ben,sana sadece acıyorum.
Övündüğün ecdadına,müslümanlığına,türklüğüne yazık!