GÖÇÜK MEHMET’LE BACAAĞZI SOHBETLERİ
Sanatın ticaret alanına dönüşmesi ve tek elden kontrolü için; Yasaların, yönetmeliklerin iyice kıvama getirilip, tepeden inme bir kararla dayatıldığı oyunun son sahnesindeyiz. Yani Shakespeare’nin “Olmak ya da olmamak” diye yazdığı, yüz yıllardır sahnelerde yankılanan çok anlamlı vurgunun ayrımına varıldığı andayız.Bundan öte, varsın veya yoksun. Varız veya yokuz.
Türkiye Sanat Kurumu (TÜSAK) kanun tasarısı taslağı bu düşünceyi oluşturuyor beyinlerde.
Biz oyuncular sır tutamayıp, ne varsa çıkarırsak ortaya; Somut durum bu olur!
Başbakanın “Yüzde elliyi zor tutuyorum” dediği sürecin, yüzde kırkbeşle şekil şemail aldığı yerel seçim göstergesi, bu somut durum karşısında “olmak” için neler yapılması gerektiği konusunda sorumluluk duyanların gemiazıya almalarını zorunlu kılıyor.
B. Brecht’in “Tiyatro, kendi çağının sorunlarını kesin bir yolda dile getirmelidir” diye söylediğini, hayata geçirmek için çıkacağımız sahne ayağımızın altından çekip alınacaksa eğer; Buna direnmeliyiz. “Sahne senin, ama benim istediğimi yapacaksın” deniyorsa; Buna da direnmeliyiz.
Biliyoruz ki; Sanat özgürdür.
Doğumunun 450.Yılı nedeniyle, 2014’ün “Shakespeare Yılı” olarak ilan edildiği dünyada, büyük usta bakın nasıl ses veriyor kendisini usta sananlara...
“Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
Değil mi ki ayaklar altında insan onuru,
O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış,
Ezilmiş, hor görülmüş el emeği, göz nuru,
Ödlekler geçmiş başa, derken mertlik bozulmuş,
Değil mi ki korkudan dili bağlı sanatın,
Değil mi ki çılgınlık sahip çıkmış düzene,
Doğruya doğru derken eğriye çıkmış adın,
Değil mi ki kötüler kadı olmuş Yemen’e
Vazgeçtim bu dünyadan, dünyamdan geçtim ama,
Seni yalnız komak var, o koyuyor adama.”
SHAKESPEARE / Çev.:Can YÜCEL