Esasın söylenmesi gerektiği bir günde, söylemek istediğini bazen söyleyemez insan;
Söylerse anlaşılmayacağından,dinlenilmeyeceğinden korkar çünkü..
Geçmişinde lüzumsuz yere çok konuşmuştur.
Hem de büyük konuşmuştur.
Hep kendini haklı çıkarmak için, haksız hallerini kelimelere maharetle yüklemiş,
böylece vicdanını hafiflettiğini sanmıştır.
Şimdi o, haksızlığını görmüş ki ,bir kez daha konuşmak istiyor..
Dönüp dolaşıp içindeki gerçeğe gelmiş..
Çocuksu egosunu tatmin etmiş..
Biraz da büyümüştür..
Ne malum !
Kendi kendini kandırdığı yıllar,istediği şeyleri ona vermeyenin suçlusu kendisi olduğunu,ona öğretmiş olabilir..
Sabrı,güveni yeteri kadar kullanmadığını,ruhun açlığını, emin olmanın huzuruyla gidereceğini öğretmiş olabilir..
Çok şey olabilir..
Önemli olan; gerçeğe gelmek..gerçeği konuşmak..
Gerçek bilindiğinde de konuşmak zor olmamalı..
Yeter ki, dinlemesini istediklerini karşısında bulsun.
Çok geç kalmadan..
Kıssadan hisse;ben,biliyorum,ben,haklıyım,benim dediğim olacak diyenler,farkında olmadan zamanı ziyan ediyordur.
Etmeyin;Hayat bir nefeslik.
13.Mart.2009-Gülden Işık