Sağ olun, çok iyi eğittiniz beni evde, okulda, camide, annem-babam, öğretmenim, hocam... büyüklerim.
Bende müthiş bir kuyruk kültürü oluşturdunuz.
"Önce şehit yakınlarına verelim!" dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"Göçmen olarak sığınanlara verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"Dul ve yetimlere verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"Engellilere, engelli yakınlarına, hastalara verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"Çocuklara, ihtiyaç sahiplerine verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"Yaşlılara verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"İflas eden garibanlara verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"Asgari ücretliye verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
"Çalışana, emekliye verelim." dediniz.
Bekledim.
Aldılar.
Sıra bana gelmedi mi, dedim.
"Gelecek inşallah!" dediniz.
Bekledim.
Bekliyorum da ... sıra geldiğinde, acaba, kimden, nereden başlanacak?
Ya, önümde yine hatırlı kuyruk uzarsa! Arka upuzun zaten!
"Sabret! Bekle!" dediniz.
Bekledim.
Sağ olun, çok iyi eğittiniz beni, evde, okulda, camide...
Övgü istemem.
Mahcup olurum.
Daha gencim.
Beklerim.
İş olsun da güç olsun!
Bekledim.
Bekliyorum.
Beklerim.
Bekleyeceğim.
Sağ olun!
