Zonguldak üzerine düşünürken şaşıp kalıyorum. Bir kentin fikri hayatı ancak bu kadar kabız, sorun çözme kapasitesi ancak bu kadardüşük olur herhalde. Sorunlar yoruldu, biz usanmadık; on yıllardır aynı şeyleri konuşup duruyoruz. Elli beş yaşıma geldim, çocukluğumda neler tartışılıyorsa, aynı şeylerin münakaşası yapılıyor hâlâ. Ulaşım esaslı problemdi mesela o vakitlerde, dört bilinmeyenli denklemolduşimdi. Demiryolu var tren çalışmaz. Havaalanı var uçak inmez. Liman var gemi işlemez…
Karayolunda durumu şöyle özetleyeyim: Daha bıyıkları terlememiş çocuktum, “Sapça üzerinden yol yapılacak, Devrek 45 dakikaya düşecek” deniyordu, saçım sakalım ağardı o yol yapılıyor hâlâ.Hatırlayın lütfen: Biz araçlar dereye uçmasın diye yol kenarına koyacak beton bariyer bulamazken, Rize ile Erzurum arasında 14,436 metrelik Ovit Dağı Tüneli hizmete sokuluyordu.Kendini, bize,“Ali kıran baş kesen”diye yutturup oylarımızı kapan sütçü beygirlerinin yüzü bile kızarmıyordu…
GÜNÜ KURTARMAYI KAR SAYIYORLAR
İki, iki daha dört: Kendi gündemleriyle halkın ihtiyaçlarını bir türlü örtüştüremediklerine göre, kesinlikle siyasi miyoplar yönetiyor Zonguldak’ı. Nedenlerle değil sonuçlarla uğraşıyorlar daha çok. Meselelere çok boyutlu bakma becerisinden de yoksunlar ayrıca.Semptomatik yöntemlerle sorunların temeline inilemeyeceğini canımız yana yana çoktan öğrendik oysa. Mübarekler müflis tüccar gibi adeta. Uzun vadeli planlama yapamadıkları için günü kurtardılar mı mutlu sayıyorlarkendilerini…
AKP’nin iktidar olduğu 2002’de15 bin 119 kişi çalışıyordu TTK’de, sayı 6 binlerdeşimdi.O yıl 2 milyon 240 bin ton olan üretim, üç kat azaldı, 734bin tonlara düştü. 2002’de 627,407 kişi yaşıyordu kentte, 596.053kişi var şimdi. Ülkenüfus artışına göre 784.250 olması lazımdı. Eğitimden sağlığa, spordan kentleşmeye hangi tabloyabaksak, Zonguldak sürekli geriliyor. Busonucu oluşturanların seçim üstüne seçim kazanmasıysa, kentte,sorunlarla yaşamaya alışık bir toplum oluştuğunu gösteriyor...
ÖLÜMÜ GÖSTERİP SITMAYA RAZI EDEN RİYAKÂRLAR YÖNETİYOR BİZİ
İnsan temelli bakıştan yoksunzevatın, yerel aklıdışlayarak oluşturduğu politikalarlakentişsiz, aşsız, geleceksiz bırakıldı önce.Sonra da kirli teknoloji ürünü ne kadar yatırım varsa hepsi dayatıldı. Yazmasan çatlarım, ölümü gösterip sıtmaya razı eden riyakârlar yönetiyor bizi. O kadar kötüler ki, emeğin başkaldıran kentini, hiçbir şeye itiraz etmeyen, kötünün de kötüsüne rıza gösteren gafil sürüsüne dönüştürdüler sinsice. Yıkım planlarını uygulamakiçin böyle bir toplum lazımdı çünkü…