daha çocukken meraklıydım kuşlara
özellikle uçup kaçamayanlara
kanadı kırıklara
kapana kapanıp kafeslenen
evimizdeki kınalı kekliğe
çocuk gözlerimin gözdesine
ışıkla avlanan bıldırcınla bakıştık
çocuk yüreğimin pıt pıtlarında
serçeyi avlayan kedi
yalanırken gözlerimin önünde
kederlenirdim
uçup da kaçamayışlara
avcı kemerinden sarkan tavşan
benim acımdı sevinirken avcı
gönlümün bahçesi
kırık kanat atölyesi
iyileşenler uçup gittiler
bir daha geri dönmediler
anladım artık
yaşamak hep özlemekti
yaşamak ufuk gözlemekti
