Güvercin yemleme alanındayım. Yem kapışan güvercinler gurlayıp dolaşıyorlar. Güvercin uçuşuna karışıyor çocuk sevinci.
Biraz önce okuduğum kitap (ŞAİR VE HAMİ) canlandı ruhumda.
Endülüs, Abbasi, Selçuklu, Karahanlı,
Osmanlı beslemiş, desteklemiş sanatçıyı. Saltanat, şair sultan ölümsüzlüğü eserde görmüş. İyi de olmuş bir bakıma. Çünkü aç insan üretemezdi, kendini yetiştiremezdi.
Bu kitabı okuyunca iyice şaşırdım. Hangi dönemde olursa olsun, reklamsız ve korunmasız ünlü olunmuyor.
Korunmasız ne yazar ne şair olunuyor ne de doyuluyor. Adaletsiz gücü karşısına alanlar da var. Onlara da destek karşı güçten gelirse geliyor.
Ya gelmezse!..
Gözlerim güvercinlerde. Ekmek kırığı kapış, suya gaga sokuş, sevinçli uçuş... Anne elinden yem alıp saçan çocukların mutlu zıplayışları, güvercin kucaklayışlı...
İlle de yandaki köpeğin uykulu, uyuntulu bakışı...
Anladım, aç, güvercin de olsa, uçamıyor.
