şaka gibiydi yaşadıklarım
     doğuşumu hatırlayamadım

     bir tavuk gıdaklıyormuş kümeste
     hoca ezan okuyormuş minarede

     bunlar kesin

     Topçular Kızı ebemmiş
     babam daha çocukmuş 
     sevincini göremedim ıngalamaktan
     güzeller güzeli annemin

     kedi çok sevinmiş doğuşuma
     aynı tabaktan yemişiz köpekle de
     artıklarımı yalamış karakeçi
     eşek anırması şaşırtmış beni
     kulaklarını çok ellemişim onun

     kabadayı öküz yüz vermezdi
     kırıta kırıta girerdi yük altına
     yük mü onu taşırdı o mu yükü
     tasasız bakışı yalandı aslında
     halkalı boynuzlarıydı havası
     yoksa görürdü gününü

     ineğimiz Sarıkız gün görmedi
     çekerlerdi memelerini
     parmaklar ve buzağılar
     analık zor anladım çocukken
     zordu doğurmak doyurmak

     

     yürüdüm oturmadım bir daha
     kim tutabilirdi ki beni
     her yer yoldu yürüyüp koşana
     uçtum gittim vızvız peşinden
     biz oldum kuzulu koyunlarla
     oğlaklı keçilerle dağlarda

     arkadaşım uslu Karabaş 
     kurtlar ulurdu dikerdi kulaklarını

     dağ çilekleri göz gözdü önümüzde
     döngeli ahlatı parasız yerdik
     su gördüğümüzde yatardık
     şırıltı yapraktan akardı ağzımıza
     oyun gibi çiş yapardık hayvanlarla
     işin kötüsü her yer tuvaletti

     dere yine temiz akardı
     daldan kuşlar bakardı

     utanmazdık hiç 
     herkesin her şeyi açıktı
     bir tek kaplumbağa kapanırdı
     çekerdi kafasını tekneye

     derelerimiz vardı yüzmeye

     güneş batarken giderdik
     kedinin özlemle beklediği eve
     ayakkabım donum yoktu ama
     sorumluluğum da yoktu şükür
     serilirdim boş bulduğum yere

     en çok sevindiğim şey koruda
     sarı mantar bulmaktı

     daha tren görmeden dinledim 
     Kara Tren türküsünü radyodan

     böcekler arkadaşımdı gece gündüz
     istedikleri yerime konarlardı
     bit pire kırardı başımda koca anam
     kaşınır dururdum hart hart
     kelebek kovaladım çiçek çiçek
     arı sokardı diken batardı
     ağlamak gelmezdi hiç aklıma
     yaralı bereli girerdim yatağa
     alışıktık yaraya bereye 


     eğri parmağımdaki yara
     taşıdı beni çocukluğuma
     apartman sakini ben
     döndüm kaplumbağaya
     çektim kafamı kabuğuma

     başımı çıkarsam azar
     yürüsem teknem halıyı bozar
     herkesin elinde bir alet
     önüne gelen ceza yazar

     uyursam iyi horlamadan
     uyanınca ayağımdan yakala
     balkondan sarkıt baş aşağı
     halı gibi silkele uçar tozum
     sabah olsun hele sabah
     kaçarım kuşlara böceklere
     yahu bu ciddilik beni bozar

     şaka gibiydi yaşadıklarım 

     sorma çocukla yaşlı arasını
     ölçüp durma balın darasını

     uçmaya çıkıyorum yarın

     geleceksen gel
     kelebeksen gel

     çocuk olmalıyım yeniden
     kaçmalıyım kendimden