Meteoroloji, kar yağışı için uyarıyor.
Uyarıya ne hacet!
İliklerimize kadar üşümek suretiyle uyarıyı aldık.
Soğukta ayazda kalmak çok zor…
Rabbim kimseyi evsiz barksız koymasın!
Donarak ölüm vermesin.
Kar, kış denilince sokakta donarak ölenler aklıma gelir.
Geçen hafta İstanbul’un Fatih semtinde bir kişi donarak ölmüştü. Milyonların yaşadığı mega kentte, insanların gözü önünde donarak ölmek…
Düşünmesi bile ürpertiyor insanı…
Hani dağda bayırda donarak ölmeyi insan anlıyor da…
Şehrin ta göbeğinde, kaldırımın kenarında donarak ölmeyi bir türlü anlayamıyorum!
Anlamak da istemiyorum!
Sağlık ve dostluk olsun!
Dün Zonguldak’ın eski yerel gazetecilerinden Ramazan Küçük‘ü Meryem Demir ve Ahmet Öztürk’le beraber Ontemmuz’daki evinde ziyaret ettik.
Kendisi bir süredir rahatsız… Ankara’ya tedaviye gidiyor.
Hiç beklemediği anda eski meslektaşlarını karşısında görünce bir hayli sevindi.
Bir dönem Adalet ve Haber Gazeteleri’nde çalışmış, sonrasında İl Tarım Müdürlüğü’nde göreve başlamış.
Benim kendisini tanımam, işte Tarım Müdürlüğü basın biriminde görev yaparkenki döneme rastlıyor. Etrafına güven telkin eden ve kendini sevdiren bir kişiliği vardı Ramazan abinin…
5 yıl önce emekli olmuştu kurumdan.
Boş duramadı, bir firmada çalışıyordu.
Efendiliği ve dürüst kişiliğiyle yıllar boyu biriktirdiği dostları emeklilik döneminde de onu yalnız bırakmamış.
O kadar dost biriktirmiş ki, firma sahibi “Ben bu kadar maddi olanak arasında bu kadar dost biriktiremedim” demiş.
Tabi hastalık gelmiş peşinden. Şimdilerde evinde istirahat ediyor. Zaman zaman Ankara’ya tedaviye gidip geliyor.
“İnşallah atlatacağım” sözlerine, bizler de “Amin, inşallah seni sapasağlam görmek istiyoruz” temennisinde bulunduk.
Herkese selamı var.
‘Vefa’ demiştik ilk yazımızın başlığını koyarken…
Önemine binaen bir kez daha ‘vefa’ diyoruz.
Ziyaretimizle öyle sevindi öyle sevindi ki…
Dudaklarından, “Allah da sizleri sevindirsin, Hac sevabı versin” sözleri döküldü.
Bu dua beni duygulandırdı.
Demek ki dedim, hakiki dost bulmak çok önemli. İyiyken etrafınızda dostlar oluyor.
Allah muhafaza bir kez düştünüz mü, etrafınızda dost bulmak pek mümkün olmuyor.
Ramazan abinin evinde işte bunu düşündüm: Hastalığında gidip hatırını soran, “Bir ihtiyacın var mı” diyen birkaç vefalı varsa, o senin ahbabındır.
Tabi önce sağlık… Sağlık olmayınca hiçbir şeyin önemi yok… Kendisi de zaten bizlere “Benim gücüm yerinde olsa gündüz evde durur muyum hiç? Onun için aman sağlığınıza dikkat edin! Her şeyin başı sağlık!” öğüdünde bulundu.
Ramazan abiye acil şifalar diliyorum.
İnşallah tez zamanda ayağa kalkar ve aramıza döner.
Ne diyelim?
Sağlık ve dostluk olsun!
